۱۸۸-کارهای خوبمان را با منت گذاشتن بی ارزش نکنیم!

بعضی از عزیزان به همسرشان منت می گذارند که من فلان کارها برایت انجام دادم! اولاَ این منت گذاشتن تار و پود زندگی را متلاشی می کند و دوماَ منت گذاشتن مزد و پاداش اعمال خوب ما را باطل می کند و خداوند در سوره بقره آیه۲۶۴ می فرماید: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذى... بقره ۲۴۶  ای مومنان نیکیها و خوبی هایتان را با منت گذاشتن باطل و نابود نکنید...

بله، این عزیزان نمی دانند که: خدمت حتی به دیگران، تا چه رسد به همسر عزیز، جزء وظایف شرعی و قانونی و یک تکلیف واجب الهی است و بزرگترین عامل ایجاد صفا و صمیمیت، همین خدمت و محبت و... است. اگربه کسی خدمت و یا کمکی کردیم نباید منت بگذاریم و نباید هم مغرور بشویم، بلکه باید خداوند حکیم را شاکر باشیم که چنین توفیق و سعادتی نصیبمان شده است چون مزد و پاداش آن را خداوند هم در دنیا و هم در آخرت به خودمان می دهد نه به کس دیگری، و اگر کسی هم بدی کرد دودش در چشم خودش می رود. خداوند درسوره های مختلف از جمله آیه ۴۶ سوره فصلت می فرماید: مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ: هر كه كار شايسته كند به سود خود اوست و هر كه بدى كند به زيان خود اوست و پروردگار تو به بندگان [خود] ستمكار نيست

پس تا می توانیم به همسر گرامیمان و دیگران که همه بنده ی خوب خداوند هستند، با افتخار خدمت صادقانه و خالصانه کنیم و خداوند را برای این توفیق و سعادت، بسیار شکرگذار باشیم.

۱۸۷-رفع گرفتاری مومن از اعتکاف بالاتر است

مرد گرفتاری پيش امام حسن علیه السلام آمد. امام (ع) فوری برای حل مشکلش آماده شد، با آن مرد راهی شد. در بين راه به امام حسين علیه السلام رسيدند که نماز می خواند.

امام حسن (ع) فرمودند: چه طور از برادرم غفلت کردی و پيش او نرفتی؟ مرد پاسخ داد: می خواستم بروم اما شنيدم معتکف شده است، برای همين مزاحمشان نشدم. امام حسن (ع) فرمودند: اگر توفيق پيدا می کرد نياز تو را برآورده کند، برايش بهتر از يک ماه اعتکاف بود. منبع: داستان راستان ص۵۷

بله، همه ی انسان ها بنده ی خداونند و مانند یک خانواده اند و همانطوری که برای رفع نیازها و گرفتاری خانواده خودمان، در حد توانمان تلاش می کنیم و وظیفه ی خود می دانیم، باید برای نیازهای دیگران هم تلاش کنیم و آنان را شاد نماییم و این تازه کف انسانیت است و سقف آن خداوند در قرآن می فرماید: إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ... یعنی در حقيقت مؤمنان با هم برادرند: ما با برادرمان چطور هستیم با دیگران همانطور!! برادر با برادرش در موقع گرفتاری چه کار می کند تو خود بخوان حدیث مفصل ازاین مجمل؟

پس برادر برای رفع مشکل برادرش منتظر نمی ماند، نمی گوید به من چه، نمی گوید مشکل توست، تماشاگر نیست، نمی گوید غریبه است و او را نمی شناسم و از هر کمکی دریغ نمی کند ووو. بدین خاطر است که رسول خوبی ها فرمودند: کسی که بشنود فردی کمک می خواهد و به وی کمک نکند مسلمان نیست. تازه دوستان شاید این مرز مسلمانی است و ما دوست داریم مومن، شیعه، متقی ووو باشیم حتما مرزشان خیلی ویسع تر و زیباتر...  است. پس بیشتر دقت کنیم و خیلی مواطب باشیم ...

186-خداوند مرد و زن را در قرآن به لباس تشبییه کرده است

... هُنَّ لِباسٌ لَکمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُن... آنها (زنها) لباس شما هستند و شما لباس آنها باشید. سوره بقره ۱۸۷

نکات و لطایف بسیاری نهفته است، از جمله:
۱_باید لباس در طرح و رنگ و جنس، مناسب انسان باشد، همسر نیز باید هم کفو انسان و متناسب با فکر و شخصیت انسان باشد.

۲_لباس مایۀ زینت و آرامش است، همسر و فرزند نیز مایۀزینت و آرامش خانواده اند.

۳_لباس عیوب انسان را می پوشاند، هر یک از زن و مرد نیز باید عیوب و نارسایی های یکدیگر را بپوشانند.

۴-لباس انسان را از خطر سرما و گرما حفظ میکند، وجود همسر نیز کانون خانواده را از آسیب ها حفظ و آن را گرم و زندگی را از سردی می رهاند.

۵_لباس حریم انسان است و دوری از لباس، مایۀ رسوایی، دوری از ازدواج و همسر نیز سبب انحراف و رسوایی انسان میگردد.

۶-در هوای سرد لباس ضخیم و در هوای گرم لباس نازک استفاده میشود، هر یک از دو همسر نیز باید اخلاق و رفتار خود را متناسب با نیاز روحی طرف مقابل تنظیم کند، اگر مرد عصبانی است، زن با لطافت با او برخورد کند و اگر زن خسته است، مرد با او مدارا کند.

۷_انسان باید لباس خود را از آلودگی حفظ کند، هر یک از دو همسر نیز باید دیگری را از آلوده شدن به گناه حفظ نماید. چهار صد نکته از تفسیر نور ص ۳۴۴ - استاد محسن قرائتی