۱۳۱- قدر آنچه داری بدان و شاکر خداوند باش
يك فلج قطع نخاعی، یک پیر ناتوان و ... زمانی که از خواب بيدار شوند منتظرند که فردی بيدارشود و سرشان هزارمنت بگذارد و آنها را به دستشويی یا حمام ببرد و آنها را بشورد! مي دانی آرزویشان چیست؟ فقط يكبار ديگر خودشان بلند شوند و کارهایشان را انجام دهند! آیا تا به حال کسی ترا دستشویی برده و شسته است و یا تا به حال ظرفی آورده که درآن ادار کنی؟ میدانی وقتی کسی ترا لخت می کند و شستشو و حمام می برد چقدر شرمنده می شوی! صدها بار آرزوی مرگ می کنی؟ از دست مال و دارایی و فرزند و... کاری هم ساخته نیست؟ میدانی آن لحظه حاضری هر چه داری بدهید و کسی ترا در دستشویی نشورد؟ اگر برای شما چنین اتفاقی بیافتد چه می کنی؟ بيمار سرطانی، آرزو دارد دکتر درمانش کند تا کمتر دارو بخورد شیمی دردمانی نشود، کمتر درد بکشد... فرد كرولال آرزو دارد فقط بشنود، حرف بزند! نابينایی که از خواب بيدار مي شود هیچ چیزی را نمی بیند می دانی چه آرزویی دارد ؟ آرزو دارد که یک لحظه دنیا و آنچه درآن است ببیند!
بيمار تنفسی دلش ميخواهد بدون کپسول اکسیژن، راه برود، نفس بکشد، از تخت، کپسول، از یک جایی و ... خسته شده است! مریض های دکتر جواب کرده، مریضی که در کماست و بقیه ی مریض ها چه آرزویی دارند؟ من و شما چه آرزویی؟؟ می خواهم بگویم: نگو کم دارم، کم خوردم، خانه ندارم، مشکل دارم، فلانی چقدر دارد و من ندارم و صدها سوال و ایراد از این قبیل؟ یک نگاه به اطرافت بینداز و ببین دیگران چه مشکلاتی دارند و تو نداری؟ همین که سالمی و روی دو پایت هر جا که دلت بخواهد میروی، می بینی، نفس می کشی، کسی ترا دستشویی نمی برد و... همه چیز را داری! حیف است این را دیر بفهمی! از داشته هایت، ولو اگر به قول خودت کم اند، درست و خدایی استفاده کن و زیاد شاکر خداوند باش همه ی نعمت های الهی عمر مفیدی دارند که حتما روزی (پیری، مریضی، یا فقیر و...) برای من و تو تمام می شوند! که برای امروزت پشیمان می شوی و دیگر پشیمانی دیر است و فایده ای ندارد! پس با توکل به خدای سبحان، با نشاط، باامید، باحوصله و ... از داشته هایت درست استفاده کن و قدر سلامتیت را بدان و هیچ وقت در زندگی به حمکت خداوند معترض نباش و تا می توانی عبادت و بندگی کن که بندگی خداوند، هماناپادشاهی است.