۱- هر گاه از خوشبختی کسانی که دوستمان ندارند، خوشحال شدیم.
۲- هر گاه برای تحقیر نشدن دیگران، از حق خود گذشتیم.
۳-هر گاه شادی را به کسانی که آن را از ما گرفته اند، هدیه دادیم.
۴- هر گاه خوبی ما به علت نشان دادن بدی، دیگران نبود.
۵- هر گاه کمتر رنجیدیم و بیشتر بخشیدیم.
۶- هر گاه به بهانه­ ی عشق از دوست داشتن دیگران، غافل نشدیم.

۷- هر گاه اولین اندیشه ما برای رویا رویی با دشمن، انتقام نبود. 
۸- هر گاه دانستیم عزیز خدا نخواهیم شد. مگر زمانیکه وجودمان. آرام بخش دیگران باشد.
۹- هر گاه بالاترین لذت ما شاد کردن دیگران بود.
۱۰- هر گاه همه چیز بودیم و گفتیم، هیچ نیستیم.

۱۱-هر گاه خداوند را در زندگیمان حاضر و ناظر دانستیم و از وی حیاء و شرم داشتیم و...   

 ۱۲- هر گاه در بندگی، مطیع خداوند و رسولش بودیم و کم نیاوردیم و از بندگی شیطان دوری کردیم.