جوانى را كه پسر كسى را كشته بود به دست پدرش دادند تا قصاص كند و مرد بنا به حكم با دو ضربت كه قاتل به پسر زده بود پسر را ضربت بزد و گمان كرد كه او مرده لکن او هنوز نفس داشت و كسانش وی برده به مداوایش  پرداختند و بعد از شش ماه مداوا شده به راه افتاد. روزى پدر مقتول او را در بازار ديده گريبانش گرفته دو مرتبه به نزد قاضى آورد كه او نمرده بايد قصاص بشود و قاضى نيز چنان حكم نمود. جوان فرياد به استغاثه برآورد على (ع) را به يارى طلبيد. على (ع) قاضى را گفت: تو يك قاتل را دوبار مى كشى؟ گفت شايد؟ حضرت فرمود تو يك بار حكم قصاص درباره اش جارى كرده به دست صاحب خون سپردى و او قصاص خود به عمل آورد و ديگر بر او حكم قاتل نمى باشد. قاضى در حيرت ماند. پدر مقتول گفت: و اما اين پسر زنده شده خون پسر من به هدر بيامد و من بايد قصاص خون او بازستانم. على (ع) فرمود پس لازم است آن دو ضربت شمشير كه تو بر وى زدى او به تو برگرداند. آن گاه چنانكه خواهى او را به قصاص برسان تا خون فرزند برجا بماند. مرد گفت: يا على (ع) اين قصاص از مرگ شديدتر مى باشد و من او را عفو كردم و على (ع) فرمود: در آن خصوص كاغذى نوشته مبادله نمودند. کتاب علی علیه السلام مرحوم دکتر سید جعفر شهیدی