قبول داشته باشیم که هیچکس در روی این کره خاکی، بی درد و بی غصه و بی گرفتـاری، بی مشکل نیست، اما قشنگی آن در این است که در اوج غم و ناراحتی داشتن، لبخندی بر لب داشته باشیم و به خداوند حکیم توکل کنیم و بدانیم که خداوند دارد ما را می بیند و می تواند هر کاری را که صلاح ما در آن باشد انجام دهد...
بدانیم که مهرورزی کردن و محبت کردن فقط مختص زمان نامزدی نیست و در طول زندگی مشترک لازم و ضروری است و اگر از آن غافل شویم بدانیم که زود از زندگی خسته و دلسرد می شویم و اصلا محبت غذای زندگی است و زندگی فقط با محبت کار میکند...
خانواده ای که در آن صفا و محبت نباشد و افراد آن عاشق یکدیگر نباشند، زندگی در آن جا سخت، طاقت فرسا و راحت تر بگویم جهنم است، ما که نمی خواهیم زندگیمان جهنم باشد پس مهربان باشیم و مهر بورزیم و اهل عفو ببخش باشیم...
وقتى که در خانه هستيم طوری با همسرمان رفتار کنیم که بین بودن و نبودنمان در خانه بتوان فرق گذاشت! بیشتر با او صحبت کنیم و به حرفهایش با دقت گوش کنیم و به وی احترام بگذاریم...
اگر همسرمان تصمیم گرفته که مشکلاتش را بر طرف کند، دایما نواقص و مشکلات گذشته را یاد آوری نکنیم، گذشته را فراموش کنیم و به او در برطرف کردن مشکلات کمک کنیم، اصلاَ و ابدلاَ به فکر تغییر همسرمان نباشیم اگر هنرمندیم خودمان را تغییر بدهیم و تفکرات منفی، و تاریخ مصرف رفته را از ذهنمان بیرون کنیم و حد اقل مانند موبایلمان به روز باشیم تا وی رفتار خوب ما را ببیند و در خودش تغییر ایجاد خواهد کرد و در غیر این صورت عقب مانده ایم و تکلیف کسی که عقب مانده باشد دیگر معلوم است؟!