در زمان حضرت موسی (ع) درميان بنی اسرائيل خشكسالی شديدی روی داد. حضرت موسی(ع) برای دعای باران به همراه عده ای ديگر بيرون رفت ولی هرچه دعا كرد اثری نبخشيد و باران نيامد. حضرت در اين باره مناجات كرد، ازجانب خدا به او وحی شد: که در ميان شما يك نفر هست كه زياد سخن چينی می كند و به خاطر او دعای شما را مستجاب نمی كنم. حضرت از خدا خواست او را معرفی كند تا وی را از ميان خويش بيرون كنند. خدای متعال فرمود: من شما را از نمّامی نهی مي كنم، چگونه او را به شما معرفی كنم وخود مرتكب نمامی شوم؟ حضرت موسي (ع) اين مطلب را با قوم خود در ميان گذارد، كسی كه نمام بود متنبه شد و توبه كرد. خدای توّاب توبه اش را پذيرفت. آن گاه خداوند باران رحمت خود را بر آن ها فرو فرستاد. كشف الريبه ص 42 --محجة البيضاء ج 5 ص276