در حالات ابراهيم ادهم (يكی ازبزرگان است) نوشته اند كه پس از مدتی فقير شد خيلی كثيف و آلوده شد با لباس كهنه به حمام آمد. استاد حمامی دستور داد او را بيرون كردند. آمد در خارج حمام نشست و گريه كرد حمامی رقت كرد آمدند عقبش كه او را باز گردانند نيامد هر چه كردند نيامد گفتند: چرا نمی آيی؟ گريه ات براي چيست؟ گفت: گريه ام نه برای اين است كه از حمام بيرونم كرده اند بلكه فكر بهشت آن عالَم را می كنم می بينم در اين دنيا به واسطه كثافت بحمام راهم نمی دهند آن وقت چطور فردای قيامت با روح كثيف و بدون تقوا می گذارند پشت سر محمد (ص) وارد بهشت شوم. مِعراج شهيد دستغيب ص 53