شخصی به نام محمد بن فضيل می گويد: خدمت امام موسی كاظم (ع) عرض كردم: فدايت شوم در باره­ ی يكی از برادران دينی من كاری را نقل می كنند كه من آن را ناخوش دارم ولی وقتی  كه از خود او سوال می كنم انكار می كند با اين كه گروهی از مردم موثق و مورد اعتماد، اين خبر را برای من نقل كرده اند. حضرت فرمود: ای محمد گوش و چشم خود را در مقابل برادر مسلمانت تكذيب كن و  اگر 50  نفر به عنوان شاهد قسم ياد كردند و در باره­ ی او چيزی به تو گفتند ولی خود او انكار كرد به گواهی آنان ترتيب اثر مده، سخن او را بپذير و گفته­ ی آن ها را قبول مكن. سپس فرمود: مبادا چيزی را كه مايه عيب و ننگ او و وسيله درهم كوبيدن شخصيت و شرف انسانی او می گردد منتشر كنی، زيرا در زمره­ ی كسانی قرار خواهی گرفت كه خداوند درباره­ ی آن ها فرمود است: كسانی كه دوست می دارند زشتی ها در ميان مؤمنان پخش شود برای آن ها است عذابی دردناك در دنيا و آخرت. و همچنين امام باقر (ع) فرمودند: هر مؤمنی وظيفه دارد 70  گناه كبيره را بر برادر مؤمن خود بپوشاند. تفسير برهان ج 3 ص 128