مردی بود که قرآن می خواند و از معنی قرآن چیزی نمی فهمید. پسرش از او پرسید: پدر چه فایده ای دارد قرآن می خوانی بدون اینکه معنی آن را بفهمی؟ پدر گفت: پسرم سبدی بگیر و از آب دریا پُر کن و برایم بیاور. پسر به پدرش گفت: که غیر ممکن است که آب در سبد باقی بماند. امتحان کن پسرم. پسر سبدی را که در آن زغال می گذاشتند را گرفت و به طرف دریا رفت و امتحان کرد سبد را داخل آب زد و بسرعت به طرف پدرش دوید ولی همه­ ی آبها از سبد ریخت و هیچ آبی در سبد باقی نماند. به پدرش گفت: که هیچ فایده ای ندارد. پدرش گفت: دوباره امتحان کن پسرم! سپس دوباره امتحان کرد ولی موفق نشد که آب را برای پدر بیاورد. برای بار سوم و چهارم هم امتحان کرد تا اینکه خسته شد و به پدرش گفت: که غیر ممکن است ... سپس پدر به پسرش گفت: سبد قبلاً چطور بود؟ اینجا بود که پسرک متوجه شد و به پدرش گفت: بله  پدر قبلاً سبد از باقی مانده های زغال کثیف و سیاه بود ولی الآن سبد پاک و تمیز شده است. سپس پدر به پسرش گفت: این حداقل کاری است که قرآن برای قلبت انجام می دهد. پس دنیا و کارهای بد آن، قلبت را از کثافتها و گناهان پُر می کند و خواندن قرآن همچون دریا سینه ات را پاک و از آلودگی ها تمیز می کند.